xristianorthodoxipisti.blogspot.gr ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΚΕΙΜΕΝΑ / ΑΡΘΡΑ
Εθνικά - Κοινωνικά - Ιστορικά θέματα
Ε-mail: teldoum@yahoo.gr FB: https://www.facebook.com/telemachos.doumanes

«...τῇ γαρ χάριτί ἐστε σεσωσμένοι διά τῆς πίστεως· και τοῦτο οὐκ ἐξ ὑμῶν, Θεοῦ τὸ δῶρον, οὐκ ἐξ ἔργων, ἵνα μή τις καυχήσηται. αὐτοῦ γάρ ἐσμεν ποίημα, κτισθέντες ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ ἐπι ἔργοις ἀγαθοῖς, οἷς προητοίμασεν ὁ Θεός ἵνα ἐν αὐτοῖς περιπατήσωμεν...» (Εφεσίους β’ 8-10)

«...Πολλοί εσμέν οι λέγοντες, ολίγοι δε οι ποιούντες. αλλ’ούν τον λόγον του Θεού ουδείς ώφειλε νοθεύειν διά την ιδίαν αμέλειαν, αλλ’ ομολογείν μεν την εαυτού ασθένειαν, μη αποκρύπτειν δε την του Θεού αλήθειαν, ίνα μή υπόδικοι γενώμεθα, μετά της των εντολών παραβάσεως, και της του λόγου του Θεού παρεξηγήσεως...» (Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής p.g.90,1069.360)

Ο Νεστόριος ήταν Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (428-431).


Κοσμάς :
http://orthodox-voice.blogspot.gr/
2. Να δούμε στη καταχώρηση αυτή, την περίπτωση του Νεστόριου. Την περίπτωση του αγίου Μαξίμου, που αναφέρει ο αδελφός Silver, για να μη μακρύνουμε πολύ το λόγο, θα την δούμε στην επόμενη καταχώρησή μας.



Ο Νεστόριος ήταν Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (428-431).
Με το όνομά του ονομάστηκε η αίρεση του Νεστοριανισμού, που δίδασκε ότι ο Χριστός έχει δύο ξεχωριστά πρόσωπα, τα οποία ακολούθως ενώθηκαν σε ένα ηθικό πρόσωπο, το πρόσωπο του Κυρίου. Οι Ορθόδοξοι πιστεύουν, ότι ο Χριστός έχει δύο φύσεις, δυο θελήσεις και δύο ενέργειες, αλλά μία μόνο υπόσταση, δηλ. είναι ένα πρόσωπο. Οι θελήσεις και οι ενέργειες του Κυρίου είναι φυσικές, επειδή είναι των φύσεών Του. Δεν είναι ηθικές, όπως θέλουν οι Νεστοριανοί! Ο Νεστοριανισμός δέχεται ότι τα δύο πρόσωπα του Χριστού έχουν δύο διαφορετικές αγιότητες, μία θεία, τη θεότητα, και μία ανθρώπινη, την οποία απόκτησε ο Χριστός ύστερα από πολύ και σκληρό αγώνα να μην αμαρτήσει!
Ο Νεστόριος συλλειτουργούσε το 428, με τον επίσκοπο Δωρόθεο, οταν ο τελευταίος αναφώνησε στο ναό «Εί τις Θεοτόκον είναι λέγει την Μαρίαν, ούτος ανάθεμα έστω». Οι Ορθόδοξοι αμέσως βγήκαν έξω από την Εκκλησία. Οι περισσότεροι έκοψαν την κοινωνία, όχι μόνο με το Δωρόθεο, αλλά και με τον Πατριάρχη Νεστόριο, επειδή συλλειτούργησε με τον Δωρόθεο, «παραυτίκα, κλήρος και λαός απ΄ αυτού εχωρίσθη, προ συνοδικής διαγνώσεως και καταδίκης αυτού» ( του Δωροθέου)!
Κατά τον άγιο Γρηγόριο Παλαμά εκβάλλονται της Εκκλησίας και αναθέματι
καθυποβάλλονται πάντες οι εκπίπτοντες της Ορθοδόξου Πίστεως και μη «ομολογούντες και πιστεύοντες ως το Πνεύμα το Άγιον προεμήνυσε δια των Προφητών, ως ο Κύριος εθέσπισε δια σαρκός ημίν επιφανείας, ως οι Απόστολοι εκήρυξαν πεμφθέντες υπ΄ Αυτού, ως οι Πατέρες ημών και διάδοχοι εκείνων εδίδαξαν ημάς…».
΄Οταν οι πιστοί της Κωνσταντινούπολης έκοψαν την «κοινωνία» με τον αιρετικό επίσκοπο Δωρόθεο, και τον Πατριάρχη Νεστόριο, επειδή είχε «κοινωνία» με τον αιρετικό Δωρόθεο (αργότερα πληροφορήθηκαν οι πιστοί, ότι και ο Νεστόριος πίστευε ό,τι και ο Δωρόθεος), δεν είχε καταδικαστεί κανένας απ΄ αυτούς από Σύνοδο. Το 431 η Γ΄ Οικουμενική Σύνοδος καταδίκασε τον Νεστοριανισμό. Τότε όμως, που αναφάνηκε η αίρεση, ποιοί αποτελούσαν την Εκκλησία; Ο Νεστόριος με τους οπαδούς του, ή οι πιστοί που έκοψαν την «κοινωνία» μαζί του;
Είναι προφανές, ότι την Εκκλησία αποτελούσαν όσοι πιστοί έκοψαν την «κοινωνία» με τον Νεστόριο, που ήταν αιρετικός, καίτοι δεν είχε καταδικαστεί ακόμα από καμιά Σύνοδο. Δεν έχει σημασία, πόσοι ήταν αυτοί. ΄Ο άγιος Νικηφόρος ο ομολογητής λέει: «Ει δε και πάνυ ολίγοι εν τη ευσεβεία και Ορθοδοξία διαμείνωσιν, ούτοι εισίν Εκκλησία και το κύρος και η προστασία των εκκλησιαστικών θεσμών εν αυτοίς κείται, καν αυτοίς υπέρ της ευσεβείας κακοπαθήσαι δεήσοι». Η Εκκλησία μπορεί να υπάρχει και με τρία μόνο άτομα, λένε οι Πατέρες «και εν τρισίν Ορθοδόξοις οριζομένη κατά τους αγίους»(Χρυσόστομος P.G. 55,158 & 160, 203 και Θεόδωρος Στουδίτης P.G.99, 1049)!
Ύστερα απ΄ αυτά, καταλαβαίνουμε καλύτερα τι εννοούσε ο Κύριος όταν έλεγε «άρα ελθών ο υιός του ανθρώπου, ευρήσει την πίστιν επί της γης» (Λουκ. 18,18); Εάν εύρει κατά τη μέλλουσα παρουσία Του στη γη την πίστη, έστω και σε ελάχιστους ανθρώπους, αυτοί θα είναι η Εκκλησία! Αν δεν εύρει την ορθή πίστη, ούτε σε ένα άνθρωπο, αυτό σημαίνει ότι δεν θα υπάρχει η Εκκλησία! Ίσως ανατριχιάζουν μερικοί, ακούγοντας ότι μπορεί, κατά το λόγο του Κυρίου, να μην υπάρχει κατά τη Δεύτερη Παρουσία Του στον κόσμο η Εκκλησία Του. Οι πολλοί πιστοί εφησυχάζουν για την ύπαρξη της Εκκλησίας μέχρι τη μέλλουσα Κρίση, από τα λόγια του Κυρίου, ότι «πύλες του Άδου» δεν θα «κατισχύσουν» αυτής. ΄Ομως, τα λόγια αυτά του Κυρίου, δεν έχουν καμιά σχέση με το θέμα μας. Σημαίνουν, ότι αυτό το οποίο συνέβη στην Παλαιά Διαθήκη, που οι προ Χριστού άγιοι, οι οποίοι αποτελούσαν την τότε Εκκλησία της Παλαιάς Διαθήκης, αιχμαλωτίστηκαν από τον διάβολο στον Άδη, δεν πρόκειται να ξανασυμβεί με την Εκκλησία της Καινής Διαθήκης!

Ας μεταφέρουμε όμως τα΄ ανωτέρω στις μέρες μας.

α. Και σήμερα, όχι μόνο ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος, αλλά και τόσοι άλλοι Πατριάρχες, Αρχιεπίσκοποι, επίσκοποι, κηρύττουν πρωτογενώς αιρέσεις, όπως τον Οικουμενισμό, τον Παπισμό, τον Νεστοριανισμό, την Πανθρησκεία κτλ. κτλ. Αλλά, και οι υπόλοιποι, και αν οι ίδιοι δεν κηρύττουν καμιά αίρεση, όμως είναι αιρετικοί, επειδή «κοινωνούν» με όσους είναι πρωτογενώς αιρετικοί, όπως είναι ο Βαρθολομαίος και η συντροφιά του.
Και ως τέτοιους πρέπει να θεωρήσουμε και όσους φωνάζουν κατά του Παπισμού και Οικουμενισμού, όμως δεν παύουν την "κοινωνία" με τον Βαρθολμαίο και τους λοιπούς Λατινόφρονες!

β Οι Ορθόδοξοι της Κωνσταντινούπολης το 428 αποτειχίστηκαν από την Εκκλησία του Νεστόριου, που δεν ήταν η Εκκλησία του Χριστού. Η Εκκλησία του Χριστού ήταν όσοι αποτειχίστηκαν! Και σήμερα, η Εκκλησία των Λατινοφρόνων και Οικουμενιστών, δηλ. του Βαρθολομαίου και όσων «κοινωνούν» με αυτόν, δεν είναι η Εκκλησία του Χριστού!
Κατόπιν τούτων, όσοι έφυγαν ή φεύγουν από το Βαρθολομαίο, δηλ. όσοι έπαυσαν ή παύουν την «κοινωνία» με την Εκκλησία του Βαρθολομαίου, όπως εκείνοι που έφυγαν από το Νεστόριο, δεν φεύγουν από την Εκκλησία του Χριστού! Φεύγουν από την αιρετική Εκκλησία των αιρετικών. Μένουν όμως στην Εκκλησία του Χριστού, γιατί αυτοί είναι η Εκκλησία!

β. Θα προσθέσω όμως και κάτι άλλο, που αφορά τη Νεοημερολογίτικη Εκκλησία της Ελλάδος, η οποία το 1930, αλλά και το 1970, υιοθέτησε συνοδικώς την αίρεση του Νεστοριανισμού!

Συγκεκριμένα, ο αείμνηστος καθηγητής Παν. Τρεμπέλας τον περασμένο αιώνα δίδαξε την αίρεση, ότι ο Χριστός κατώρθωσε να μην αμαρτήσει κατόπιν σκληρού αγώνα! Δηλ. δέχονταν ύπαρξη δύο αγιοτήτων στο Χριστό (Π. Τρεμπέλα, Ιησούς, ο από Ναζαρέτ, Αθήνα 19402, σελ. 134, 254. βλ. Ιδίου, Η ηθική τελειότης του Χριστού κατά το ανθρώπινον, Αθήναι 1930). Είναι αυτό που δέχονταν και ο Ν. Καζαντζάκης, για τους "πειρασμούς" του Χριστού!
Την κακοδοξία αυτή των «δύο αγιοτήτων» του Κυρίου κατήγγειλαν στη Σύνοδο του Νέου Ημερολογίου το 1929 δύο άτομα. Η Σύνοδος ανέθεσε στον καθηγητή Χρήστο Ανδρούτσο να μελετήσει την καταγγελία, ο οποίος υπέβαλε σ΄ αυτήν την από 22 Μαΐου 1930 ΄Εκθεση, στην οποία μεταξύ άλλων έλεγε:
«Η διάκρισις διπλής αγιότητος εν τω Ιησού Χριστώ, θείας και ανθρωπίνης, ης έχεται ο Π. Τρεμπέλας, ουδέν έχει το δογματικώς επιλήψιμον.
Αποδεχόμενοι οι πιστοί δύο θελήσεις εν τω Ιησού Χριστώ, είμεθα ηναγκασμένοι να συναποδεχθώμεν και δύο αγιότητας, την θείαν και την καθαρώς ανθρωπίνην, διότι η αγιότης ούσα ηθική ιδιότης αναφέρεται κυρίως και κατ΄ εξοχήν εις την θέλησιν. Αποδεχόμενοι δε εξ ίσου το υπό της εν Χαλκηδόνι Οικουμενικής Συνόδου διατυπωθέν δόγμα, ότι εν τη υποστατική ενώσει των δύο φύσεων η σαρξ του Κυρίου θεουμένη λαμβάνει δώρα εξ αυτής (της υποστατικής ενώσεως), εννοούμεν φυσικώς τα δώρα τα προσιτά τη πεπερασμένη φύσει μέχρι του υψίστου και εφικτού βαθμού εξικνούμενα, ουχί δε και θείας ιδιότητας, δι΄ ων αύτη εξίσταται της οικείας φύσεως. Η αγιότης του Χριστού ως ανθρώπου δεν δύναται να εξισωθή προς την θείαν αγιότητα και πηγήν παντός αγαθού… Οι περί τα θεολογικά ασχολούμενοι γινώσκουσιν, ότι ουδεμία θεία ιδιότης δύναται να μεταδοθή αυτή εις την ανθρωπίνην φύσιν αυτήν, για τον απλούστατον λόγον, διότι αύτη μεν είναι άπειρος, η δε ανθρωπίνη φύσις πεπερασμένη…» (Σωτ. Κυριαζοπούλου, Οι αιρετικοί, Αθήναι 1934, σ.140. Και Ορθόδοξος Τύπος, (1.3.76)!!
Η Σύνοδος της κρατικής Εκκλησίας αποδέχτηκε την κακόδοξη Έκθεση του καθηγητή Χρήστου Ανδρούτσου! Έτσι, κατέστη η ίδια αιρετική!

Αλλά, και το 1970, που η Σύνοδος ολόκληρης της Ιεραρχίας της Νεοημερολογίτικης Εκκλησίας της Ελλάδος αφόρισε τη γνωστή Ηγουμένη της Κοζάνης Μαγδαληνή, στο αφοριστικό έγγραφό της, λέει για τη Μαγδαληνή ότι «....μονοφυσιτισμό ενόσησε και μονοθελητισμόν και μονοενεργητισμόν, μίαν αιρετιζόντως επί της ενσάρκου οικονομίας, Χριστού του αληθινού Θεού ημών αντεισαγαγούσα αγιότητα και μίαν θέλησιν και μίαν ενέργειαν».
Υποστηρίζει, δηλ Η Ιεραρχία της νεοημερολογίτικης Εκκλησίας της Ελλάδος, ότι δήθεν η Μαγδαληνή «αντεισήγαγε» την «μίαν αγιότητα» του Χριστού! Αυτό σημαίνει, ότι η Εκκλησία του Χριστού δέχονταν πάντοτε τις «δύο αγιότητες» του Χριστού, και ήρθε τώρα η Ηγουμένη Μαγδαληνή, και «αντεισήγαγε» την «μίαν αγιότητα»! Αλλά αυτό είναι μεγάλο ψέμα!
Ποτέ η Εκκλησία του Χριστού δεν δέχτηκε την κακοδοξία αυτή των «δύο αγιοτήτων» του Χριστού! Κανένας απ΄ τους αγίους Πατέρες δεν δίδαξε κάτι τέτοιο! Απεναντίας, με τα όσα διδάσκουν, δέχονται την «μία αγιότητά» Του! Και αυτό δεν είναι μονοφυσιτισμός, όπως κακόδοξα διδάσκει η Σύνοδος του Νέου Ημερολογίου. Η κακοδοξία αυτή υποστηρίχτηκε για πρώτη φορά το 1930 από την Νεοημερολογίτικη Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος και τους δύο καθηγητές της θεολογίας!
Δεν κατέστη, λοιπόν, η Νεοημερολογίτικη Εκκλησία της Ελλάδος νεστοριανική;

Στο ερώτημα, λοιπόν, του αγαπητού Silver εάν οι Ορθόδοξοι εγκατέλειψαν την Εκκλησία, όταν ο Νεστόριος βλασφημούσε τον Κύριο, τα γεγονότα αποδεικνύουν, κατά τον πλέον αδιαμφισβήτητο τρόπο, ότι οι Ορθόδοξοι εγκατέλειψαν την Εκκλησία του Νεστορίου, αλλά έμειναν στην Εκκλησία του Χριστού, που την αποτελούσαν οι ίδιοι ως Ορθόδοξοι! ΄Οπως κάνουν και σήμερα όσοι αποτειχίζονται από την κρατική Νεοημερολογίτικη Εκκλησία της Ελλάδος, ή τον Βαρθολομαίο και τους άλλους Πατριάρχες!

2 σχόλια: