ΤΙ ΕΥΕΡΓΕΣΙΕΣ ΕΚΑΝΕ Ο ΘΕΟΣ ΔΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΝ

ΤΙ ΕΥΕΡΓΕΣΙΕΣ ΕΚΑΝΕ Ο ΘΕΟΣ ΔΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΝ

* Ἀποφάσισε εἰς τὴν θεαρχικὴ τοῦ ἰδέα νὰ μας δημιουργήσει, ἐκεῖ ὅπου ἐδύναντο νὰ δημιουργήσει ἄλλους ἀντὶ για ἐμᾶς.

* Μας ἐχάρισε τὸ εἶναι, μας ἔπλασε κατ’ εἰκόνα τοῦ καὶ ὁμοίωσιν.

* Μας ἔδωσε ἕνα σῶμα μὲ ὅλας τάς αἰσθήσεις καὶ μίαν ψυχὴν μὲ ὅλας τάς δυνάμεις.

* Μας ἔκανε βασιλεῖς ὅλων τῶν ἐπιγείων κτισμάτων τοῦ.

* Ἐπρόσταξε ὅλα τὰ αἰσθητὰ κτίσματα τοῦ διὰ να μας δουλεύουν.

* Μας ἐπρομήθευσε μὲ ζωοτροφία, ἐνδυμασίαν καὶ κατοικίαν.

* Μας ἐλευθέρωσε ἀπὸ τόσους κινδύνους, ἀσθένειες καὶ πτωχείαν, ὅπου ἄλλοι πάσχουν.

* Μας ἔδωσε νόμον καὶ ἐντολὰς καὶ ἀπέστειλε προφήτας διὰ να μας ὁδηγήσουν εἰς τὴν σωτηρίαν.

* Καταβέβηκε εἰς τὴν γῆν καὶ ἔζησε ὡς ἄνθρωπος διὰ λόγου μας μίαν πολυπαθέστατην ζωὴν καὶ ἕνα θάνατον γεμάτον ἀπὸ ταπείνωσιν, ἀπὸ ἀτιμίαν καὶ ἀπὸ πάθη ὅπου κανεὶς δεν ἐδοκίμασεν.

* Ἔπαθε κατὰ τὴν ψυχήν, διότι τόσον μεγάλην λύπην καὶ ἀγωνίαν ἐδοκίμασεν, ὅπου αὐτὴ μόνη ἤταν ἀρκετὴ να τὸν θανατώσει. «Περίλυπός ἐστιν ἡ ψυχή μου ἕως θανάτου» (Ματθ-26,38).

* Ἔπαθε κατὰ τὴν τιμήν, διότι πέρασε μία ζωὴ γεμάτη ἀπὸ καταφρονήσεις καὶ διότι ἐτελείωσε μὲ ἕνα θάνατον τὸν πλέον ἄτιμον ὅπου ἠμποροῦσε τότε να δοθεὶ εἰς τὸν κόσμον τοῦτον.

* Ἔπαθε κατὰ τὸ σῶμα διότι ὑπέφερε πόνους ἀνεικάστους καὶ διὰ τὴν λεπτότητα τῶν θείων μελῶν τοῦ, καὶ διὰ τὴν αὐστηρότητα τῶν βασάνων τοῦ, καὶ διὰ τὴν σκληρότητα τῶν βασανιστῶν τοῦ, εἰς τρόπον ὅπου ἔβγαλεν ἐμπράκτως ἀπὸ ὅλας τοῦ τάς φλέβας τόσον πλῆθος αἷμα ὅπου ἐβράχει ἡ γῆ.

* Ἔχυσε τὸ αἷμα τοῦ ἕως τελευταίας ῥανίδος διὰ να μας κάνει κληρονόμους τῆς βασιλείας τοῦ.

* Μας ἐλύτρωσε ἀπὸ τάς χεῖρας τῶν δαιμόνων.

* Οἰκονόμησε να γεννηθοῦμε ἀπὸ γονεῖς Χριστιανούς.

* Μας ἔκανε υἱοὺς τοῦ διὰ τοῦ Ἀγ.Βαπτίσματος.

* Μας ἐδέχθει τόσες φορὲς στὰ Μυστήρια τοῦ.

* Μας ἔδωσε ἔναν Ἄγγελον διὰ να στέκεται πάντα κοντὰ μας καὶ να μας φυλάγει.

* Μας ἐπρόσμενε τόσες φορές, διὰ να μετανοήσουμε ἀφοῦ ἁμαρτήσαμε, καταδικάσας ἄλλους πολλοὺς διὰ μικροτέρας ἁμαρτίας ἀπὸ τάς δικὰς μας.

* Μας ἀκολουθεῖ ἐκεῖ ὅπου τὸν φεύγουμε, μας κρούει τὴν καρδίαν ἐκεῖ ὅπου ἐμεὶς δεν τὸν θέλουμε, μας ὁμιλεῖ, μας ἀγαπᾷ, μας παρακαλεῖ, διατὶ θέλει τὴν σωτηρία μας. [Πνευματικά Γυμνάσματα Ἁγίου Νικοδήμου σελ. 12-15]