Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΕΙΣΗΛΘΕ ΚΑΙ ΑΛΩΣΕ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΩΝ!

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΕΙΣΗΛΘΕ ΚΑΙ  ΑΛΩΣΕ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΩΝ!

Του Μεγάλου Ἀθανασίου:

Σύμφωνα μέ τήν ἀποστολική πίστι, τήν ὁποίαν μᾶς παρέδωσαν οἱ Πατέρες, εἶναι αὐτά πού καί ἐγώ σᾶς παρέδωσα. Δέν ἐπενόησα τίποτε ἔξω ἀπό αὐτά, ἀλλά αὐτά πού ἔμαθα αὐτά καί ἐγώ ἐχάραξα.

Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία κατέχει ἀκέραιη τήν πρώτη παράδοσι (ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ Α' ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ! ΜΕ ΠΟΙΑ ΑΠΟΦΑΣΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ Ή ΕΣΤΩ ΤΟΠΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΑΛΛΑΞΕ ΤΟ ΗΝΕΡΟΛΟΓΙΟ???) καί διδασκαλία καί πίστι τῆς μιᾶς καθολικῆς Ἐκκλησίας πού ὁ Κύριος ἔδωσε, οἱ Ἀπόστολοι ἐκήρυξαν καί οἱ Πατέρες ἐφύλαξαν. Μέσα σ΄ αὐτήν θεμελιώθηκε ἡ Ἐκκλησία, καί ὅποιος ἀποκόπτεται ἀπό αὐτήν, οὔτε θά ἦτο οὔτε θά ἐλέγετο Χριστιανός.

 ................................................................................

Πῶς μποροῦν νά ἀνήκουν στήν Καθολική Ἐκκλησία (δηλ. τήν Ὀρθόδοξη) αὐτοί πού ἀρνήθηκαν τήν ἀποστολική πίστι καί ἔγιναν ἐφευρέτες νέων κακῶν, αὐτοί πού ἐγκατέλειψαν τά λόγια τῶν θείων Γραφῶν καί ὀνομάζουν τά εὐτράπελα τοῦ Ἀρεἰου(=των παπόδουλων Οικουμενιστών) νέα σοφία;

Τότε και μόνον τότε έχουν αξίαν Εκκλησιαστικήν αι αποφάσεις αυτής της Συνόδου.

Πάσα Σύνοδος Αρχιερέων, δια να είναι αι αποφάσεις αυτής σεβασταί, είναι ανάγκη να αποδεικνύεται κανονική, νόμιμος και αι αποφάσεις αυτής να στηρίζωνται εις τον Ευαγγελικόν Νόμον, τους Ιερούς Κανόνας και εις την μακραίωνα Εκκλησιαστικήν δημοκρατικήν τάξιν και πράξιν της Ορθοδόξου Εκκλησίας.  Η οιαδήποτε πλειοψηφία δεν αρκεί, όταν απουσιάζουν αι ανωτέρω προϋποθέσεις. Έτσι κατανοούμεν τον χαρακτηρισμόν «ληστρική» Σύνοδος και έτσι έμειναν εις την ιστορίαν Σύνοδοι, ως εκείνη, ήτις εξεθρόνισε και αφώρισε τον Ιερόν Χρυσόστομον.  

Δεν μπορούν να υπάρχουν ετερόδοξες εκκλησίες, ούτε μητέρες, αδελφές, θυγατέρες και εγγονές εκκλησίες.

Ομολογούμε δια του Συμβόλου  της  Πίστεως  με κάθε επισημότητα, ότι πιστεύουμε «εις μίαν, αγίαν, καθολικήν και αποστολικήν Εκκλησίαν».

Αν όμως η Εκκλησία είναι ΜΙΑ κατά το Σύμβολο της Πίστεως, τότε με την   συνεπή εκκλησιολογική έννοια και κατά κυριολεξία δεν μπορούν να υπάρχουν ετερόδοξες εκκλησίες, ούτε μητέρες,  αδελφές,  θυγατέρες και εγγονές  εκκλησίες.

Η ΜΙΑ και μόνη Εκκλησία, που ομολογούμε, είναι η πνευματική μητέρα όλων των μελών της. Η ΜIA Εκκλησία δηλαδή γεννά μυστηριακώς  «δι’ ύδατος και Πνεύματος» τα μέλη της, δεν γεννά άλλες εκκλησίες.

 (Δημητρίου Τσελεγγίδη καθηγητού ΑΠΘ)

Πρωτοπρεσβ. π. Θεόδωρος Ζήσης:

Θλίβεται κανείς και σπαράσσει μέχρι βαθέων, αναλογιζόμενος και μόνο την πατριαρχική ρήση, που θεωρεί τους Αγίους Πατέρες, οι οποίοι αγωνίσθηκαν εναντίον του Πάπα ως θύματα του Διαβόλου και αξίους της συγχωρήσεως και του ελέους του Θεού .

Αν όμως, ο Μέγας Φώτιος, ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς, ο Άγιος Μάρκος Ευγενικός, ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης και πλείστοι άλλοι πολέμιοι των αιρέσεων του Παπισμού, είναι όργανα και θύματα του Διαβόλου, πρέπει να τους διαγράψουμε από τις δέλτους των Αγίων, να καταργήσουμε τις εορτές και τις ακολουθίες, και αντί να επικαλούμεθα τις πρεσβείες και την βοήθειά τους, να τους κάνουμε μνημόσυνα και τρισάγια, για να τους συγχωρήσει ο Θεός.

Τέρμα τα λόγια, έργα!

«Οὐκ ἔστι γάρ ἐν λόγοις ὁ ἀγών, ἀλλ’ ἐν πράγμασιν, οὐδέ ρητῶν καί ἀποδείξεων ὁ καιρός΄ πῶς γάρ ἐν οὕτω διεφθαρμένοις κριταῖς; ἀλλά δεῖ τούς ἀγαπῶντας τόν Θεόν ἔργοις αὐτοῖς γενναίως παρατετάχθαι καί πάντα κίνδυνον ἑτοίμους εἶναι παθεῖν ὑπέρ τῆς εὐσεβείας καί τοῦ μή τῆ κοινωνία χρανθῆναι τῶν ἀσεβῶν» 

(Ἅγιος Μάρκος ὁ Εὐγενικός, Σπ. Λάμπρου, Παλαιολόγεια καί Πελλοπονησιασκά, τόμος Α, σελ. 20).

Έξοδος από της Εκκλησίας

Τι σημαίνει  η εισαγωγή, εις τα ιερά Δίπτυχα της Εκκλησίας, του ονόματος του αιρεσιάρχου Πάπα; Τι άλλο, ει μη «ομολογία» του Παπισμού. Άρνησις  της Ορθοδοξίας. Παράβασις του Θείου Νόμου. Έξοδος από της Εκκλησίας. Μετάθεσις εις την αίρεσιν. Ανταλλαγή του φωτός δια του σκότους, της αληθείας δια του ψεύδους, της Χάριτος δια του αναθέματος. Ασεβής αναγνώρισις του αιρεσιάρχου Πάπα και ένωσις μετά της παπικής αιρέσεως, της οποίας το μέρος «εις την λίμνην του πυρός και του θείου», καθ΄ ότι «ψευδοπροφήτης».