ΟΙ ΔΩΔΕΚΑ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΟΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΟΥ ΝΕΣΤΟΡΙΑΝΙΣΜΟΥ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝΧΡΟΝΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΟΜΑΧΩΝ -ΧΡΙΣΤΟΜΑΧΩΝ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

ΟΙ ΔΩΔΕΚΑ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΟΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΟΥ ΝΕΣΤΟΡΙΑΝΙΣΜΟΥ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝΧΡΟΝΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΟΜΑΧΩΝ -ΧΡΙΣΤΟΜΑΧΩΝ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

Άγιος Κασσιανός ο Ρωμαίος, περί των οχτώ λογισμών της κακίας

Άγιος Κασσιανός ο Ρωμαίος, περί των οχτώ λογισμών της κακίας

ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ

 τόμος Α'

ΑΓΙΟΣ ΚΑΣΣΙΑΝΟΣ Ο ΡΩΜΑΙΟΣ

  περί των οχτώ λογισμών της κακίας

 Σύντομη βιογραφία

     Ο όσιος πατέρας μας Κασσιανός ο Ρωμαίος ζούσε όταν βασίλευε ο Θεοδόσιος ο Μικρός, γύρω στο έτος 451 μ.Χ. Από τα έργα τα οποία έγραψε, συμπεριλήφθηκαν εδώ ο λόγος «Περί των οχτώ λογισμών» και ο λόγος «Περί διακρίσεως», γιατί σταλάζουν κάθε λογής ωφέλεια και χάρη. Αυτούς τους λόγους τους αναφέρει και ο σοφότατος Φώτιος, λέγοντας στην 157η ανάγνωσή του τα εξής: «Και ο δεύτερος λόγος προς τον ίδιο (τον Κάστορα δηλαδή) απευθύνεται και επιγράφεται «περί των οχτώ λογισμών», περί γαστριμαργίας, πορνείας, φιλαργυρίας, οργής, λύπης, ακηδίας, κενοδοξίας και υπερηφάνειας. Οι λόγοι αυτοί είναι χρήσιμοι και ωφέλιμοι όσο κανένας άλλος για κείνους που έχουν αναλάβει τον ασκητικό αγώνα... Και τρίτος μικρός λόγος διαβάστηκε... που διδάσκει τι είναι διάκριση και ότι η διάκριση είναι μεγαλύτερη απ' όλες τις αρετές, και από τι γεννιέται αυτή, και ότι κυρίως είναι ουράνια δωρεά κλπ.» Η Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του στις 29 Φεβρουαρίου, βραβεύοντάς τον με τιμές και εγκώμια.

ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΣ

ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΣ

ΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΝΕΟ-ΕΙΚΟΝΟΜΑΧΟΙ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ

ΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ  ΝΕΟ-ΕΙΚΟΝΟΜΑΧΟΙ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ

Οι Προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης σχετικά με την Γέννηση του Κυρίου

Οι Προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης σχετικά με την Γέννηση του Κυρίου

από τον Κωνσταντίνο Αθ. Οικονόμου,δάσκαλο

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ: Η Γέννηση του Κυρίου προτυπώθηκε στην Παλαιά Διαθήκη αιώνες πριν την πραγματοποίησή της, φανερώνοντας ότι το μυστήριο της Θείας Οικονομίας, δηλαδή η ενανθρώπιση του Κυρίου, ήταν ο κύριος σκοπός του Θεού και η κύρια στόχευση της έμπνευσης του Αγίου Πνεύματος στους ιερούς συγγραφείς της Βίβλου. Πολλές από τις προφητικές αναφορές της Π. Διαθήκης στο σωτηριώδες αυτό γεγονός φαίνονται ως τύπος ή σκιά, άλλες όμως απ΄αυτές είναι ολοφάνερες και ευθείες. Ας δούμε ορισμένες εξ αυτών.

Α΄ ΤΟ ΠΡΩΤΕΥΑΓΓΕΛΙΟ: Στο πρώτο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, στη Γένεση, που σημειωτέον έχει γραφεί μεταξύ του 1500 και του 1350 π.Χ. Από τον Θεόπτη Μωυσή, βρίσκουμε την πρώτη αναφορά στη γέννηση του Χριστού και μάλιστα από το στόμα του ίδιου του Πατέρα Θεού καθώς ομιλώντας στο φίδι που οδήγησε τους Πρωτοπλάστους στην Πτώση λέγει:

Τα 23 τάγματα των τελωνίων και ο τελωνισμός της ψυχής

Τα 23 τάγματα των τελωνίων και ο τελωνισμός της ψυχής

Τα 23 Τελώνια είναι 23 έλεγχοι που υφίσταται η ψυχή του ανθρώπου μετά το θάνατό του για συγκεκριμένα αμαρτήματα. Σε κάθε έλεγχο εξετάζετε η ψυχή για ένα συγκεκριμένο αμάρτημα. Αν δεν έχει υποπέσει σ’ αυτό το αμάρτημα προχωρά στο επόμενο τελώνιο και αν κατορθώσει και περάσει και το εικοστό τρίτο τελώνιο φτάνει μπροστά στην Πύλη του Παραδείσου. Αν όμως έχει υποπέσει σ’ αυτό το αμάρτημα, τότε τα τελώνια αυτού του ελέγχου την αρπάζουν και την οδηγούν στο σκοτεινό Άδη, όπου περιμένει την Τελική Κρίση στη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου, για να οδηγηθεί τελικά στην Κόλαση.

1. το τελωνιο της κακολογιας

2. το τελωνιο της υβρης

3. το τελωνιο του φθονου

4. το τελωνιο του ψεματος

5. το τελωνιο του θυμου και της οργης

6. το τελωνιο της υπερηφανιας

7. το τελωνιο της βλασφημιας

8. το τελωνιο της φλυαριας και της ανοησιας

9. το τελωνιο του τοκου και του δολου

10. το τελωνιο της τεμπελιας και του υπνου

11. το τελωνιο της φιλαργυριας

Περί κακολογίας και κακολόγων

Περί κακολογίας και κακολόγων

Ας νηστεύη και το στόμα από λόγια αισχρά και από κακολογίας. Διότι ποίον το όφελος, εάν απέχωμεν μεν από ψάρια και κρέατα κατά τας νηστευσίμους ημέρας,
δαγκάνω μεν δε και κατατρώγωμεν τους αδελφούς μας; Όποιος κατακρίνει και κακολογεί, αδελφικά κρέατα τρώγει, την σάρκα του πλησίον του δαγκάνει. Δια αυτό
και ο Παύλος λέγει: Ει δε αλλήλους δάκνετε και κατεσθίετε, βλέπετε μη ύπ’ αλλήλων αναλωθήτε (Γαλ. Ε’ 15).

Θα είπης ότι δεν έχωσες τα δόντια σου εις την σάρκα του άλλου; Έχωσες όμως την μαχαιροειδή γλώσσαν σου εις την ψυχήν του και με την κατάκρισίν σου
επλήγωσες την υπόληψιν του πλησίον σου! Τι εκέρδισες μ’ αυτό; Έγινες εγκληματίας, άξιος δίκης και τιμωρίας!

Δια τους ζητούντας να δικαιολογήσουν τας κατακρίσεις των.
Και μη ζητήσης να δικαιολογηθής με το ότι: θα κατέκρινα, αν έλεγα ψεύματα. Εγώ όμως λέγω αληθινά, ώστε δεν κατακρίνω. Και εάν, αληθινά, κατακρίνης, και
πάλιν εγκληματείς. Διότι και ο φαρισαίος ηλήθευεν, όταν κατέκρινε τον τελώνην, αλλά αυτό δεν τον ωφέλησε διόλου! Δια την κακολογίαν του έχασε και κάθε
αξιομισθίαν του!

Ενδιαφέρεσαι πράγματι δια τον πλησίον σου; Λυπήσου τον ειλικρινώς, προσευχήσου υπέρ αυτού προς τον Θεόν, πήγαινε και εύρε τον κατ’ ιδίαν και συμβούλευσέ
τον και παρακάλεσε τον να φροντίση δια την διόρθωσίν του.

Ημάρτησεν ο αδελφός σου; Δείξε του αγάπην, πείσε τον ότι ομιλείς δια το αμάρτημα του από αδελφικόν ενδιαφέρον, όχι δια να τον θεατρίσης και δείξε του με κάθε
τρόπον την προς αυτόν στοργήν σου, αν, αληθινά, επιθυμής να τον ιατρεύσης.

Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός – Λόγοι Απολογητικοί Προς τους Διαβάλλοντας τας Αγίας Εικόνας.

Ἐχρῆν μὲν ἡμᾶς ἀεὶ τῆς ἑαυτῶν συναισθανομένους ἀναξιότητος σιγὴν ἄγειν καὶ θεῷ τὴν τῶν ἡμαρτημένων ἡμῖν προσάγειν ἐξομολόγησιν, ἀλλ’ ἐπειδὴ πάντα καλὰ ἐν καιρῷ αὐτῶν, ὁρῶ δὲ τὴν ἐκκλησίαν, ἣν ὁ θεὸς ᾠκοδόμησεν ἐπὶ τῷ θεμελίῳ τῶν ἀποστόλων καὶ προφητῶν ὄντος ἀκρογωνιαίου Χριστοῦ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ βαλλομένην ὥσπερ θαλαττίῳ κλύδωνι κύμασιν ἀλλεπαλλήλοις κορυφουμένῳ, ἐξ ἐπαχθεστάτης φορᾶς τῶν πονηρῶν πνευμάτων κυκωμένην τε καὶ ταραττομένην, καὶ τὸν χιτῶνα Χριστοῦ τὸν ἄνωθεν ὑφαντὸν διαιρούμενον, ὃν ἀσεβῶν διελεῖν ηὐθαδιάσαντο παῖδες, καὶ τὸ σῶμα αὐτοῦ εἰς διαφόρους δόξας κατατεμνόμενον, ὅ ἐστιν ὁ τοῦ θεοῦ λαὸς καὶ ἡ τῆς ἐκκλησίας ἄνωθεν κεκρατηκυῖα παράδοσις, οὐκ εὔλογον ἡγησάμην σιγᾶν καὶ δεσμὸν ἐπιθεῖναι τῇ γλώσσῃ τὴν ἠπειλημένην ἀπόφασιν ὑφορώμενος τὴν φάσκουσαν·

ΟΙ ΣΑΤΑΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΟΥ ΝΕΚΡΟΥ ΠΛΕΟΝ ΠΡΩΗΝ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ , ΤΟΥ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΤΖΑΝΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥ ΤΟΥΣ ΛΑΜΠΡΟΥ ΚΤΕΝΑ

ΟΙ ΣΑΤΑΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ  ΤΟΥ ΝΕΚΡΟΥ ΠΛΕΟΝ  ΠΡΩΗΝ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ , ΤΟΥ  ΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΤΖΑΝΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥ ΤΟΥΣ  ΛΑΜΠΡΟΥ ΚΤΕΝΑ 

Περί τελείας ἀγάπης καί τίς ἡ ταύτης ἐνέργεια. Καί ὅτι ἐάν μή διά σπουδῆς ἐντεῦθεν ἤδη τῆς τοῦ Πνεύματος μεθέξεως γενώμεθα μέτοχοι, οὐδέ πιστοί καί χριστιανοί δυνάμεθα εἶναι, ἀλλ᾿ οὐδέ υἱοί καί τέκνα Θεοῦ χρηματίσωμεν.

Περί τελείας ἀγάπης καί τίς ἡ ταύτης ἐνέργεια. Καί ὅτι ἐάν μή διά σπουδῆς ἐντεῦθεν ἤδη τῆς τοῦ Πνεύματος μεθέξεως γενώμεθα μέτοχοι, οὐδέ πιστοί καί χριστιανοί δυνάμεθα εἶναι, ἀλλ᾿ οὐδέ υἱοί καί τέκνα Θεοῦ χρηματίσωμεν.    

Λόγος Η΄. (159)

 

Περί τελείας ἀγάπης καί τίς ἡ ταύτης ἐνέργεια. Καί ὅτι ἐάν μή διά σπουδῆς ἐντεῦθεν ἤδη τῆς τοῦ Πνεύματος μεθέξεως γενώμεθα μέτοχοι, οὐδέ πιστοί καί χριστιανοί δυνάμεθα εἶναι, ἀλλ᾿ οὐδέ υἱοί καί τέκνα Θεοῦ χρηματίσωμεν.    
 

Ἀδελφοί καί πατέρες, εἰ ὁ τήν ἀρετήν ὑποκρινόμενος πρός ἀπάτην πολλῶν καί ἀπώλειαν, ἄθλιος ὄντως ἐστί καί παρά Θεῷ καί ἀνθρώποις κατακεκριμένος ὑπάρχει καί βδελυκτός, εὔδηλον ὅτι ὁ ἐμπάθειάν τινα, ἀπαθής ὤν, πρός σωτηρίαν πολλῶν καί ὠφέλειαν ἐν προσποιήσει κατά τούς παλαιούς πατέρας σχηματιζόμενος, ἐπαινετός καί μακάριος. Ὥσπερ γάρ ὁ διάβολος ἐν προσχήματι ὄφεως καί συμβουλῆς, τῷ δοκεῖν μέν χρηστῆς καί ἐπωφελοῦς, τῇ δέ ἀληθείᾳ θανασίμου τυγχανούσης καί τοῦ Θεοῦ και πάντων τῶν ἐν τῷ παραδείςῳ καρπῶν ἀποστερούσης τόν ἄνθρωπον, θεομάχος καί ἀνθρωποκτόνος ἐδείχθη, οὕτω καί ὁ ἐν προσχήματι κακίας πονηρούς τινας λόγους κατά τό φαινόμενον ἐκφέρων, ἵνα τά τελούμενα τῷ διαβόλῳ ὑπό τῶν ὑποκρινομένων τήν ἀρετήν καί εὐλάβειαν ἀναμαθών ἐπιστρέψῃ τούς δρῶντας τά κακά πρός μετάνοιαν και σωτηρίαν  καί ἐξομολόγησιν, (160) χρηστομίμητος ὄντως καί συνεργός Θεοῦ καί σωτήρ ἀνθρώπων προφανῶς γίνεται.

Η ΠΙΣΤΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΜΑΣ

Η ΠΙΣΤΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΜΑΣ

Ε΄, ΣΤ΄ ΚΑΙ ΠΕΝΘΕΚΤΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ:

ΜΟΝΟΘΕΛΗΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΕΝΕΡΓΗΤΙΣΜΟΣ - ΠΡΟΣΗΛΩΣΗ ΣΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

τοῦ Αἰδεσιμολ. Πρωτοπρ. π. Δημοσθένους Παπακωστόπουλου

 Τήν ὡραιότερη σκιαγραφία τῆς Ἐκκλησίας, Σεβ. Ποιμενάρχα, Σεβαστοί Πατέρες καί ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, τή βρίσκουμε στίς ἐπιστολές τοῦ Ἀπ. Παύλου. Ἡ γραφίδα τοῦ φλογεροῦ καί θεοπνεύστου ἀποστόλου, προκειμένου νά μᾶς καταστήσει προσιτή καί κατανοητή τήν ἔννοια καί τήν οὐσία τῆς Ἐκκλησίας, χρησιμοποιεῖ τήν εἰκόνα τοῦ σώματος. Γράφει στήν Α΄ πρός Κορινθίους ἐπιστολή του: «ὅτι εἷς ἄρτος, ἕν σῶμα οἱ πολλοί ἐσμέν∙ οἱ γάρ πάντες ἐκ τοῦ ἑνός ἄρτου μετέχομεν» (Α΄ Κορ. 10,17). Δηλαδή: «Ἐπειδή ἕνας εἶναι ὁ ἄρτος, γι’ αὐτό ἕνα σῶμα εἴμαστε οἱ πολλοί. Διότι ὅλοι ἀπό τόν ἕνα καί τόν αὐτό ἄρτο μετέχουμε». Ὅλοι κοινωνοῦμε τόν οὐράνιο ἄρτο τῆς θείας εὐχαριστίας, ἑνωνόμαστε ὅλοι μέ αὐτόν καί διά τοῦ ἄρτου γινόμαστε ἕνα καί μεταξύ μας. Ὅλοι οἱ πιστοί ἀποτελοῦμε ἕνα σῶμα, τό μυστικό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, χωρίς νά χάνουμε τήν ἀτομικότητά μας.

Η ΟΔΥΝΗ ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΕΩΣ, ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Η ΟΔΥΝΗ ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΕΩΣ

ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΟI ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΗΔΟΝΕΣ δεν διαφέρουν κα­θόλου από τις σκιές και από τα όνειρα. Πριν καλά καλά τις γευθή ο αμαρτωλός, σβήνουν. Ενώ οι τιμωρίες που επισύρουν είναι χωρίς τέλος. Και το γλυκό που προσφέρουν στον άν­θρωπο είναι λίγο, ενώ το πικρό αιώνιο. Όποια σχέσι υπάρχει ανάμεσα σ' ένα όνειρο μιας ημέρας και ολοκλήρου τού χρόνου της ζωής μας, τέτοια υπάρχει ανάμεσα στις εδώ απο­λαύσεις και στις μελλοντικές τιμωρίες. Και ποιος, αλήθεια, θα προτιμούσε να ιδή ένα ευχάριστο όνειρο και εξ αιτίας του να τιμωρήται σ' όλη του την ζωή;

Η ΑΝΑΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

Η ΑΝΑΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Το κείμενο που ακολουθεί προέρχεται από δύο μικρές ραδιοφωνικές ομιλίες που εκφωνήθηκαν το 1976 στον τότε κρατικό Ραδιοφωνικό Σταθμό Βορείου Ελλάδος ανάμεσα σε άλλες ομιλίες που εκάλυψαν τα έτη 1975-1976 με γενικό θέμα "Οι Πατέρες της Εκκλησίας και η εποχή μας". Η επικαιρότητα των παιδαγωγικών απόψεων του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου εξακολουθεί να ισχύει πολύ περισσότερο σήμερα, μετά από είκοσι έτη, η παρέλευση των οποίων αντί να βελτιώσει τα πράγματα στην αγωγή των νέων δυστυχώς τα εχειροτέρευσε.

 Ο θεσμός του γάμου και η οικογένεια διέρχονται τρομερή κρίση με σημαντική αύξηση των διαζυγίων και νομιμοποίηση σχεδόν των εξωγαμιαίων και προγαμιαί­ων σαρκικών σχέσεων. Χωρίς σωστές οικογένειες τα παιδιά γίνονται έρμαιο στις αυξηθείσες κακές επιδράσεις του περιβάλλοντος, ενώ συγχρόνως τα σχολεία αδυνατούν να βοηθήσουν, γιατί δεν στοχεύουν πλέον στη διαμόρφωση καλών και αγαθών ανθρώπων, αλλά στη μετάδοση γνώσεων.

Η συνήθεια του να αμαρτάνεις φέρνει θάνατο

Η συνήθεια του να αμαρτάνεις φέρνει θάνατο

 Απέναντι στην αμαρτία οφείλουμε να είμαστε ανένδοτοι, γιατί και μία φορά να υποκλέψει τη συγκατάθεσή μας, καθίσταται αληθινός κύριός μας.

Πρόσφορο παράδειγμα που υποδεικνύει τον ύπουλο και τυραννικό χαρακτήρα της αμαρτίας είναι ο τρόπος της Σεμιράμιδος , με τον οποίο υφάρπαξε τη βασιλεία και έγινε αυτοκράτειρα.

Η Σεμιράμις κατόρθωσε με παντός είδους θωπείες να πείσει τον σύζυγό της Νίνο, βασιλιά της Ασσυρίας να παραιτηθεί για μία ημέρα από το αξίωμά του και να της παραδώσει το σκήπτρο της βασιλείας. Αλλά ποιο υπήρξε το πρώτο έργο της νέας αυτοκράτειρας; Να διατάξει να φονευθεί ο Νίνος, ο βασιλιάς και σύζυγός της, ώστε να εξασφαλίσει την εξουσία ισοβίως προς όφελός της. Η παρομοίωση είναι πλήρης και ταιριάζει σε όλα. Η αμαρτία, όπως η Σεμίραμις που αγωνίζεται με παντός είδους θωπείες να πετύχει τη συγκατάθεση του ανθρώπου, αμέσως μόλις κατορθώσει αυτό που ποθεί, κατακυριεύει ,αιχμαλωτίζει και θανατώνει το λογικό.Εγκαθιστά τον θρόνο της στην καρδιά και την κατευθύνει σε όλο τον βίο. Αυτή είναι η αμαρτία, αυτά τα χαρακτηριστικά της.